( 40 ) Androcles
Once upon a time Androcles, a slave,escaped
from
his master to the forest.
As he was walking around there he found a Lion
lying down and moaning.
He turned to flee but he saw the Lion did not
pursue him, so he turned back and went straight to
him.
The Lion put out his bloody and swelled paw, so
Androcles found a big thorn had got into it which
was the cause of all the pain.
He decided to pull out the thorn.
Then the Lion was able to stand up again because
the pain had gone.
He licked the hand of Androcles to think him for
his kindness.
Afterwards the Lion took Androcles to his cave
and brought him food every day.
One day both Androcles and the Lion were
captured.
Androcles was judged to be the food of the Lion.
The Emperor also came to see the punishment.
At the middle of the arena Androcles stood alone.
Then the Lion was let loose from his cage.
He ran straight to his food but as soon as he came
near ho could remember that the poor victim was
Androcles,his beloved friend.
He licked his friend's hand and fawned upon him
like a dog.
The Emperor was surprised at this situation, so he
called Androcles to him, Androclestold the
Emperor the whole story.
Afterthat he was freed and apologized, and the
gratful Lion let looseto his forest.
“Gratitude is the sign of noble souls”
his master to the forest.
As he was walking around there he found a Lion
lying down and moaning.
He turned to flee but he saw the Lion did not
pursue him, so he turned back and went straight to
him.
The Lion put out his bloody and swelled paw, so
Androcles found a big thorn had got into it which
was the cause of all the pain.
He decided to pull out the thorn.
Then the Lion was able to stand up again because
the pain had gone.
He licked the hand of Androcles to think him for
his kindness.
Afterwards the Lion took Androcles to his cave
and brought him food every day.
One day both Androcles and the Lion were
captured.
Androcles was judged to be the food of the Lion.
The Emperor also came to see the punishment.
At the middle of the arena Androcles stood alone.
Then the Lion was let loose from his cage.
He ran straight to his food but as soon as he came
near ho could remember that the poor victim was
Androcles,his beloved friend.
He licked his friend's hand and fawned upon him
like a dog.
The Emperor was surprised at this situation, so he
called Androcles to him, Androclestold the
Emperor the whole story.
Afterthat he was freed and apologized, and the
gratful Lion let looseto his forest.
“Gratitude is the sign of noble souls”
แอนโดรเคิลส์
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วทาสคนหนึ่งนาม
ว่า
แอนโดรเคิลส์ได้หลบหนีเจ้านายเข้าไปในป่า
เมื่อเขาเดินไปรอบๆเขาก็พบสิงโตนอนร้องครวญ
ครางอยู่
ว่า
แอนโดรเคิลส์ได้หลบหนีเจ้านายเข้าไปในป่า
เมื่อเขาเดินไปรอบๆเขาก็พบสิงโตนอนร้องครวญ
ครางอยู่
เขาหันหลังกลับไปเพื่อหนีแต่เมื่อเห็นสิงโตไม่ได้ไล่
ตาม เขาจึงกลับมาและตรงไปยังสิงโต
สิงโตกางอุ้งเท้าที่เต็มไปด้วยเลือดและบวมเป่งออก
แอนโดรเคิลส์ก็พบว่ามีหนามอันใหญ่ตำอยู่ ซึ่งเป็น
สาเหตุของความเจ็บปวดทั้งมวล
เขาตัดสินใจดึงหนามออก
จากนั้นสิงโตก็สามารถลุกยืนได้อีกครั้งและความเตาม เขาจึงกลับมาและตรงไปยังสิงโต
สิงโตกางอุ้งเท้าที่เต็มไปด้วยเลือดและบวมเป่งออก
แอนโดรเคิลส์ก็พบว่ามีหนามอันใหญ่ตำอยู่ ซึ่งเป็น
สาเหตุของความเจ็บปวดทั้งมวล
เขาตัดสินใจดึงหนามออก
เจ็บปวดก็หายไป
มันเลียมือของแอนโดรเคิลส์เพื่อขอบคุณสำหรับ
ความมีน้ำใจ
จากนั้นสิงโตก็ได้พาแอนโดรเคิลส์ไปที่ถ้ำของมัน
และหาอาหารมาให้เขาทุกวัน
วันหนึ่งแอนโดรเคิลส์และสิงโตถูกจับตัวได้
แอนโดรเคิลส์ถูกตัดสินให้เป็นอาหารของสิงโต
จักรพรรดิทรงเดินทางมาทอดพระเนตรการลงโทษ
ด้วย
ที่กลางสังเวียนแอนโดรเคิลส์ยืนอยู่แต่เพียงผู้เดียว
แล้วสิงโตก็ถูกปล่อยออกมาจากกรง
มันวิ่งตรงไปยังอาหารของมันแต่ทันทีที่เข้าไปใกล้ๆ
มันก็จำได้ว่าเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายก็คือแอนโดรเคิลส์
เพื่อนรัก
มันเลียมือของเพื่อนและประจบประแจงราวกับสุนัข
อันแสนเชื่อง
ด้วย
ที่กลางสังเวียนแอนโดรเคิลส์ยืนอยู่แต่เพียงผู้เดียว
แล้วสิงโตก็ถูกปล่อยออกมาจากกรง
มันวิ่งตรงไปยังอาหารของมันแต่ทันทีที่เข้าไปใกล้ๆ
มันก็จำได้ว่าเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายก็คือแอนโดรเคิลส์
เพื่อนรัก
มันเลียมือของเพื่อนและประจบประแจงราวกับสุนัข
อันแสนเชื่อง
จักรพรรดิประหลาดใจกับเหตุการณ์นี้มากพระองค์
จึงเรียกแอนโดรเคิลส์มาเข้าเฝ้าแอนโดรเคิลส์เล่า
เรื่องราวทั้งหมดให้พระองค์ฟัง
จากนั้นเขาก็ถูกปล่อยให้เป็นอิสระและได้รับการขอ
โทษ ส่วนสิงโตยอดกตัญญูก็ถูกปล่อยกลับเข้าป่า
ตามเดิม
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
จึงเรียกแอนโดรเคิลส์มาเข้าเฝ้าแอนโดรเคิลส์เล่า
เรื่องราวทั้งหมดให้พระองค์ฟัง
จากนั้นเขาก็ถูกปล่อยให้เป็นอิสระและได้รับการขอ
โทษ ส่วนสิงโตยอดกตัญญูก็ถูกปล่อยกลับเข้าป่า
ตามเดิม
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“ความกตัญญูเป็นสัญลักษณ์ของคนดี”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น