The Lion and The Hare

 

( 34 ) The Lion and The Hare

 

There was a lion that woke up in one evening

feeling hungry. He went to look for food in the

jungle. He was so hungry that he wanted to catch

anything he found.

Suddenly, he saw a hare running about. The lion

ran after the hare. Soon he caught that little hare.

As he was going to eat the hare, he saw a deer. He

because greedy. He thought he should eat the big

deer instead of the hare.

So he left the hare and turned to chase the deer.

The deer ran as fast as he could for fear of the

lion. The deer ran very fast that the lion could not

catch him.

Finally he stopped running because he was too

tired. He said to himself, 'I had better go back to

eat the hare.'

He hurried back to the hare. But when he was at

the place, the hare had gone. The lion was so

sorry. He was greedy and now he had nothing to

eat even a little hare.
 

'Be satisfied with what you have.'

สิงโตกับกระต่ายป่า

เย็นวันหนึ่ง มีสิงโตตัวหนึ่งตื่นจากการหลับใหลด้วย

ความหิวโหย มันเดินเข้าไปในป่าเพื่อหาอาหาร และ

เพราะมันหิวมากมันจึงพร้อมที่จะจับทุกอย่างกินเป็น

อาหาร

ทันใดนั้น สิงโตตัวนั้นก็เห็นกระต่ายป่าตัวหนึ่งกำลัง

วิ่งอยู่บริเวณนั้น สิงโตวิ่งไปด้านหลังกระต่ายป่าและ

มันก็จับกระต่ายน้อยตัวนั้นได้ในเวลาต่อมาไม่นาน

 

ในขณะที่มันกำลังจะกินกระต่ายป่า มันก็เหลือบไป

เห็นกวางตัวหนึ่ง และเพราะความตะกละของมัน

สิงโตจึงคิดว่ามันควรกินกวางตัวใหญ่มากกว่าที่จะ

กินกระต่ายป่าตัวนี้

เมื่อคิดเช่นนั้น เจ้าสิงโตจึงทิ้งกระต่ายป่าที่จับได้

และหันกลับไปจับกวาง แต่กวางวิ่งหนีสุดชีวิตเท่าที่

มันจะวิ่งได้และสิงโตก็ไม่สามารถวิ่งไล่จับมันทัน

ในที่สุด สิงโตก็ต้องหยุดวิ่งเพราะความเหนื่อยอ่อน

มันพูดกับตัวเองว่า “ข้ากลับไปกินกระต่ายป่าดีกว่า”

 

มันรีบกลับไปยังกระต่ายป่า แต่เมื่อไปถึงกระต่ายป่า

ตัวนั้นก็ได้หายไปแล้ว สิงโตรู้สึกเสียใจมาก เพราะ

ความตะกละของตัวมันเองแท้ ๆ ถึงตอนนี้มันไม่

เหลืออะไรให้กินเป็นอาหารอีกแม้กระทั่งกระต่ายป่า

ตัวน้อยก็ตาม

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

'จงพอใจในสิ่งที่มีอยู่'