The Town Mouse and The Country

( 30 ) The Town Mouse and The Country Mouse

 

A country mouse lives in the countryside.

He likes to eat fruits. He is happy.

One day, his cousin comes from the town.

The country mouse gathers many fruits for the

town mouse, but the town mouse does not like

fruit.

“This food is horrible!” he says.

“Come to the town with me, life in town is much

more fun.”

So, the country mouse follows his cousin to the

town.

They come to a big house. They enter under the

back door.

The town mouse leads the country mouse to a

dinning room.

The table is covered with food. They start to eat

up the food.

The country mouse is happy. “This food is

delicious!” he says.

Suddenly, there is a noise. The mice run to hide

behind the food.

“Keep very still,” says the town mouse.

The country mouse is very afraid.

A cat comes into the room. He looks around the

room. The cat jumps up on the table.

“Run!” cries the town mouse. The mice run into a

mouse hole.

“Good-bye, cousin” says the country mouse.

“I am going back to the country. There, it is quiet

and safe.”

“It is better to live a simple, quiet life than a rich, dangerous one.”

 

หนูเมืองและหนูชนบท

หนูนาตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในชนบท

มันชอบกินผลไม้ มันอยู่อย่างมีความสุข

วันหนึ่งญาติของหนูนามาเยี่ยมจากในเมือง

 

 

หนูนารวบรวมผลไม้มากมายไว้ให้หนูบ้านกิน แต่หนู

บ้านไม่ชอบกินผลไม้

หนูบ้านบอกว่า “อาหารพวกนี้น่าเบื่อเหลือเกิน”

“เธอเข้าไปในเมืองกับฉันเถอะ ชีวิตในเมืองสนุก

สนานกว่าที่นี่มากนัก”

ดังนั้นหนูนาจึงติดตามญาติของมันเข้าไปในเมือง

พวกมันเดินทางมาถึงบ้านใหญ่หลังหนึ่ง พวกมัน

มุดลอดใต้ประตูหลังบ้านเข้าไปในบ้าน

หนูบ้านพาหนูนาเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร

บนโต๊ะอาหารมีอาหารวางอยู่มากมาย พวกมันเริ่ม

กินอาหารเป็นการใหญ่

หนูนารู้สึกมีความสุข มันพูดว่า “อาหารพวกนี้

ช่างอร่อยเหลือเกิน!”

ทันใดนั้นมีเสียงบางอย่างดังแว่วเข้ามา หนูทั้งสอง

วิ่งไปหลบซ่อน อยู่หลังกองอาหาร

หนูบ้านบอกหนูนาว่า “อยู่เฉย ๆ ไว้น่ะ”

หนูนารู้สึกกลัวมาก

แมวตัวหนึ่งเดินเข้ามาในห้องอาหาร มันหันไปมอง

รอบ ๆ ห้อง แมวตัวนั้นกระโดดขึ้นไปบนโต๊ะอาหาร

หนูบ้านร้องว่า “วิ่งหนีเร็ว!” หนูทั้งสองวิ่งเข้าไปในรู

หนู

หนูนาพูดกับหนูบ้านว่า “ลาก่อนน่ะ ญาติที่รัก”

“ฉันกำลังจะกลับไปที่ชนบท ที่นั่นมันปลอดภัยและ

เงียบสงบดีกว่าที่นี่”

 

นิทานเรื่องสอนให้รู้ว่า

ความพอดีและพอใจในสิ่งที่ตนเองมีอยู่นั้นเป็นสิ่งที่เลิศที่สุด..ชีวิตที่เพียงพอและเรียบง่ายย่อม เป็นสุขกว่าชีวิตที่ต้องคอยหวาดระแวงอยู่ตลอดเวลา