+The+Ant+and+the+Chrysalis.jpg)
( 5 ) The Ant and the Chrysalis
An Ant nimbly running about in the
sunshine in search of food came across
a Chrysalis that was very near its time
of change.
The Chrysalis moved its tail, and thus
attracted the attention of the Ant, who
then saw for the first time that it was
alive.
“Poor, pitiable animal!” cried the Ant
disdainfully.
“What a sad fate is yours! While I can
run hither and thither, at my pleasure,
and, if I wish,
-ascend the tallest tree, you lie
imprisoned here in your shell, with
power only to move a joint or two of
your scaly tail. ”
The Chrysalis heard all this, but did not
try to make any reply. A few days after,
when the Ant passed that way again,
nothing but the shell remained.
Wondering what had become of its
contents, he felt himself suddenly
shaded and fanned by the gorgeous
wings of abeautiful Butterfly.
“Behold in me,” said the Butterfly, “your
much-pitied friend! Boast now of your
powers to run and climb as long as you
can get me to listen.”
So saying, the Butterfly rose in the air,
and, borne along and aloft on the
summer breeze, was soon lost to the
sight of the Ant forever.
“Appearances are deceptive.”
sunshine in search of food came across
a Chrysalis that was very near its time
of change.
The Chrysalis moved its tail, and thus
attracted the attention of the Ant, who
then saw for the first time that it was
alive.
“Poor, pitiable animal!” cried the Ant
disdainfully.
“What a sad fate is yours! While I can
run hither and thither, at my pleasure,
and, if I wish,
-ascend the tallest tree, you lie
imprisoned here in your shell, with
power only to move a joint or two of
your scaly tail. ”
The Chrysalis heard all this, but did not
try to make any reply. A few days after,
when the Ant passed that way again,
nothing but the shell remained.
Wondering what had become of its
contents, he felt himself suddenly
shaded and fanned by the gorgeous
wings of abeautiful Butterfly.
“Behold in me,” said the Butterfly, “your
much-pitied friend! Boast now of your
powers to run and climb as long as you
can get me to listen.”
So saying, the Butterfly rose in the air,
and, borne along and aloft on the
summer breeze, was soon lost to the
sight of the Ant forever.
“Appearances are deceptive.”
มดกับดักแด้
ในวันอากาศแจ่มใส
มดตัวหนึ่งกำลังวิ่งออกหา
อาหารอย่างคล่อง
แคล่ว มันเดินข้ามผ่านดักแด้ตัวหนึ่งซึ่งกำลังจะ
เปลี่ยนแปลง
สภาพร่างกายจากดักแด้เป็นผีเสื้อ
อาหารอย่างคล่อง
แคล่ว มันเดินข้ามผ่านดักแด้ตัวหนึ่งซึ่งกำลังจะ
เปลี่ยนแปลง
สภาพร่างกายจากดักแด้เป็นผีเสื้อ
ดักแด้ที่ขยับหางของมัน ทำให้มดจ้องมองด้วย
ความสนใจ และรู้ว่าสิ่งที่มันเห็นนั้นมีชีวิต
“เจ้านี่ช่างมีโชคชะตาที่น่าเศร้าอะไรเช่นนี้ ในขณะที่ข้าสามารถที่จะ
วิ่งไปไหนมาไหนได้ตามที่ใจต้องการ ปีนขึ้นยอดขต้นไม้ แต่เจ้ากลับ
ได้แต่นอนนิ่งในเปลือกของตัวเองอยู่ตรงนี้ และมีแรงแค่ขยับหางเท่า
นั้น
ดักแด้ได้ยินคำเหยียดหยันที่มดพูดออกมาทั้งหมด
แต่ก็ไม่ได้โต้ตอบ
ใด ๆ ไม่กี่วันต่อมา เมื่อมดตัวดังกล่าวเดินผ่านมา
ทางนั้นอีกครั้ง ก็ไม่
พบสิ่งใดอีก นอกจากเปลือกของดักแด้ที่ยังคงอยู่
บริเวณนั้น
มันประหลาดใจว่าสิ่งที่อยู่ในเปลือกกลายไปเป็น
อะไร มดรู้สึกทันทีว่า
ตัวเองกำลังได้รับร่มเงาจากปีกที่สวยงามของผีเสื้อ
“เห็นข้าไหม” ผีเสื้อพูด “เจ้าน่าเวทนายิ่งนัก! ตอน
นี้เจ้าสามารถโอ้
อวดพละกำลังของเจ้าในการวิ่งและปีนไต่ได้เท่าที่
ขาเจ้าอยากให้ข้า
ฟัง”
.jpg)
จากนั้น ผีเสื้อก็บินขึ้นไปในอากาศ
มุ่งหน้าไปตาม
สายลมที่แผ่วเบา
ในฤดูร้อน จนลับสายตาของมดไปตลอดกาล
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“สิ่งที่เห็นอาจไม่ใช่สิ่งที่เป็น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น