The Lion and The Mouse

( 22 ) The Lion and The Mouse

 

A lion was awakened from a very satisfying sleep

by an impudent mouse running over his face.

Rising up in anger, he caught him and was about

to kill him when the mouse cried out; “If you only

spare me life, I will surly be able to repay your

kindness one pay”

The lion laughed at the idea of a mere mouse ever

being able to help him, because it was a nice day

he decided to let him go free.

It so happened that shortly after this the lion was

caught by some hunters who bound him with

strong ropes and tied him to the ground.

The lion roared and roared with anger, and the

mouse recognizing his voice, come up and gnawed

through the ropes with his sharp teeth, When the

lion was free, the mouse said to him; “You

laughed when I said that one day I would be able

to help you. But now you know that sometimes it

is possible for even a mouse to help a lion”

'No one is too weak to do good.'

 

สิงโตกับหนู

สิงโตตัวหนึ่งถูกปลุกให้ตื่นขึ้น จากการนอนหลับอัน

แสนบรมสุข โดยหนูที่บุ่มบ่ามตัวหนึ่ง วิ่งขึ้นไปบน

หน้าของมัน

 

มันทะลึ่งลุกขึ้นด้วยความโกรธจัดและจับหนูไว้ได้

กำลังที่จะฆ่าเสียให้ตายนั้น หนูก็ร้องออกมาว่า

“หากว่าท่านจะไว้ชีวิตฉัน ฉันแน่ใจว่าสักวันหนึ่งฉัน

คงตอบแทนความกรุณาของท่านได้”

 

สิงโตหัวเราะความคิดของหนูที่ว่าจะสามารถช่วยมัน

ได้ แต่เป็นเพราะว่าวันนั้นเป็นวันดี มันจึงตัดสินใจ

ปล่อยหนูเป็นอิสระไป

แล้วก็บังเอิญเหลือเกินที่หลังจากนั้นไม่นานนัก

สิงโตตัวนี้ถูกนายพรานพวกหนึ่งจับได้ เขาผูกมันไว้

บนพื้นด้วยเชือกที่เหนียวแน่น

 

สิงโตส่งเสียงคำรามร้องก้องด้วยความโกรธ และหนู

จำเสียงของมันได้ ก็ตรงเข้ามากัดเชือกขาดออก

ด้วยฟันอันแหลมคมของมัน เมื่อสิงโตได้รับ

อิสรภาพแล้ว หนูจึงกล่าวกับสิงโตว่า “ท่านหัวเราะ

ฉันเมื่อฉันบอกท่านว่าสักวันหนึ่ง ฉันคงจะสามารถ

ช่วยท่านได้ แต่ตอนนี้ท่านก็รู้แล้วว่าบางครั้ง มันก็

เป็นไปได้เหมือนกันที่ว่า แม้หนูก็สามารถที่จะช่วย

สิงโตได้”

 

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

อย่าดูหมิ่นผู้ที่ต้อยต่ำกว่า เพราะสักวันหนึ่ง เราอาจต้องพึ่งพาอาศัยเขา ทุกชีวิตในโลกล้วนต่างต้องพึ่งพาซึ่งกันและกัน