The Fox and the Crow

 

( 10 ) The Fox and the Crow
 

One day, while he was out walking, a fox saw a

crow swoop down

and pick up a piece of cheese in its beak. The crow

then flapped its

wings and flew up onto a high branch in a nearby

tree.

“Man, that’s a tasty looking piece of cheese,” said

the fox to

himself.

“Hey, I should have that cheese. I’m the fox and I

deserve it,” he

said. “I’m a sly, smooth talking fox too. I’ll have it

soon enough.”

The fox walked over to the foot of the tree. “Hi ya,

Miss Crow”

cried the fox.

“How are you today?” asked the fox. “You’re

looking mighty fine.

Is there something different about you? Have you

changed

shampoo?”

“Your feathers look so glossy and black and your

eyes are

sparkling like diamonds,” said the fox, flattering

the crow. “Hey,

have you lost weight? Your figure looks great,”

“Wow, if you can sing as good as you look then

I’ll have to call

you Queen of all Birds” said the fox.

Flattered by all the compliments from the fox, and

wanting to be

called Queen of all Birds, the crow lifted her head

and began to

sing.

But the moment she opened her mouth the cheese

fell out, and the

quick fox jumped and caught it before it hit the

ground.

“Yes!!!” yelled the fox, holding the cheese up

over his head as he

did his victory dance. “I got what I wanted.”

The fox looked up at the sad crow in the tree. “To

show you I’m

not a really bad guy I’ll give you some advice for

the future” he

said to the crow.

“Never trust a flatterer.”

สุนัขจิ้งจอกกับอีกา

 

วันหนึ่งในขณะที่สุนัขจิ้งจอกกำลังเดินอยู่นั้นมันเห็น

อีกาตัวหนึ่งบิน

โฉบลงมาและใช้จงอยปากของมันคาบชิ้นเนยแข็ง

ไว้ จากนั้นอีกาตัวนี้

ก็บินขึ้นไปอยู่บนกิ่งไม้ใกล้ ๆ

สุนัขจิ้งจอกพูดกับตัวเองว่า “นั่นมันเนยแข็งที่

แสนอร่อย”

สุนัขจิ้งจอกพูด “เฮ้ ข้าสมควรที่จะได้เนยชิ้นนั้น ข้า

คือสุนัขจิ้งจอก

และข้าก็ต้องการมัน” “ข้ามันจอมเจ้าเล่ห์อยู่แล้ว ข้า

จะต้องได้มันมา

ในไม่ช้านี้”

สุนัขจิ้งจอกเดินอยู่บริเวณโคนต้นไม้ และร้องตะโกน

ว่า “สวัสดี คุณ

อีกาสาว”

“เธอสบายดีไหม?” สุนัขจิ้งจอกถาม “เธอดูมีความ

สุขมากเลย แต่เธอ

ดูแปลกไปน่ะ เธอเปลี่ยนแชมพูใหม่เหรอ”

“ขนของเธอดูดำวาวและตาของเธอก็ดูเปล่งประกาย

ดุจอัญมณี” สุนัข

จิ้งจอกกำลังพูดประจบสอพลอต่ออีกา “เฮ้ เธอผอม

ลงใช่ไหม นิ้วของ

เธอเรียวสวยเชียว”

“ว้าว ถ้าเธอสามารถร้องเพลงได้ดีด้วย ฉันคงจะต้อง

เรียกเธอว่าเป็น

ราชินีแห่งนก” สุนัขจิ้งจอกพูด

เมื่อถูกสุนัขจิ้งจอกใช้คำพูดเยินยอ สอพลอ มาก

มายให้ฟังและต้อง

การถูกเรียกว่าเป็นราชินีแห่งนกทั้งปวง อีกาสาวจึง

ยืดคอของหล่อน

ขึ้นและเริ่มร้องเพลง

ขณะที่หล่อนอ้าปากนั้น ก้อนเนยที่คาบไว้หลุดออก

จากปาก สุนัข

จิ้งจอกเมื่อเห็นเช่นนั้นจึงรีบกระโดดจับชิ้นเนยนั้นไว้

ก่อนที่จะตกลง

พื้น

“เย้!!!! ”สุนัขจิ้งจอกร้อง ขณะที่คาบก้อนเนยที่อยู่

เหนือหัวของมัน

และเต้นอย่างผู้ชนะ “ข้าได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว”

สุนัขจิ้งจอกมองไปยังอีกาที่เศร้าโศกบนต้นไม้ “อัน

ที่จริงข้าไม่ใช่คน

เลวร้ายอะไรหรอกน่ะ แล้วข้าจะให้คำแนะนำแก่เจ้า

ในอนาคตก็แล้ว

กัน” มันพูดกับอีกา

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“อย่าไว้ใจคนประจบสอพลอ”